در این مجموعه پست آموزشی قصد دارم مفاهیم دسترس پذیری بالا و نحوه اعمال آن در معماری OpenStack را بیان کنم.
دسترس پذیری بالا در سیستم‌ها غالباً با هدف کاهش دو مورد زیر صورت می‌پذیرد:
۱- خرابی سیستم: هنگامی رخ می‌دهد که کاربر با دردسترس نبودن سرویس در یک زمان مشخص مواجه می‌شود
۲- از بین رفتن داده: پاک شدن یا از بین رفتن تصادفی داده
اغلب سیستم‌های دسترس پذیری بالا، از محافظت در زمان خرابی سیستم و از بین رفتن داده تنها در وقوع یک نقصان ضمانت می‌کنند. البته انتظار می‌رود تا از نقصان‌های آبشاری یعنی هنگامیکه یک نقصان منجر به قطعی سرویس‌های متوالی می‌شود نیز از سیستم محافظت کنند. اغلب ارائه کنندگان سرویس، توافقنامه سطح سرویس (SLA) را که بر مبنای زمان در دسترس بودن سرویس محاسبه می‌شود، ضمانت می‌کنند.
افزونگی و غلبه بر نقصان
دسترس پذیری بالا به کمک اجرای سرویس‌های افزونه (تکراری) روی سخت افزارهای افزونه حاصل می‌شود. اگر یکی از سخت افزارها که یک نمونه سرویس روی آن در حال اجراست دچار نقص شود، سیستم به کمک اجرای نسخه‌ی دیگر سرویس روی سخت افزار مشابه این نقصان را برطرف می‌کند.